Üşüme 

Seni sevmek için ne kadar sebep varsa içimde, 
işte seni sevmemek içinde öyle.
Seni sevmek için ne kadar söz varsa dilimde, 
seni yermek için sana ermek için yok işte..yok işte.

Bir yalan uyduruyorum ben kendimce,
kendime umutsuzluk sana umudum.
Yollarıma caresizlik düşmüş eşkıya,
Ben sana zehir zemberek bir suskundum,
Ben sana..ben sana gözlerinden vurulmuşum.

Sana açılan kapıların üzerime kapanan sesinde,
ben seni değil kendimi..kendimi unutmuşum.
Yaralarımın kanayan damarlarına,
uykusuz gecelerimden kör sokaklar sürmüşüm.
Ne mutlu bana..ne mutlu, en çok bir yıldız kayıyor biliyormusun?
Bir dilek tutuyorum işte ellerin oluyor tutunuyorum sana,
soluksuz bir sokak lambası altında, 
Şubat'a müebbet gözlerimi sunuyorum sana,
Şubat'a müebbet gözlerimi anlasana..anlasana...

Seni sevmek için ne kadar sebep varsa içimde, 
işte o kadar yalan uyduruyorum kendime, o kadar yalan kime ne?
Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne?
Kendimi sende unutuyorsam kime ne?
Sende susuyor sende konuşuyorsam,
Sende uyuyup sende uyanıyorsam,
Vuruyorsam talan olan umudun mahsenine kendimi, kime ne?
Kime ne kendimi kanatıyorsam senin düşünde?
Yalan ya da gerçek, sen..sen sakın gecesiz uykularımda üşüme..sakın üşüme.
Ben üşüyorsam kime ne..ben üşüyorsam kime ne..kime ne?

Şiir: Amatör
Yorumlayan : Bedirhan Gökçe