Bazen karmakarışık olurdum.kafamı toplamak için bi kaç güneş doğuşu bi kaç 
batışı beklemek zorunda kalırdım. Yine öyle oldu..çünkü bugün senin benim için 
dediklerini duydum.inanmamı beklemezsin umarım.Bazen herşey için 
gecikebiliyoruz.sanırım biz çok geciktik.şimdi bi değnek olsa bana değse sana 
değse zamana değse ve değişsek...istermiydim ki sahiden?? peki ya sen ?? 
istermiydin???





Ben sendeyken sen kimdeydin..seni öyle çok bekledimki. olurya seversin diye 
sevmesen bile gelirsin diye.o kadar çok bekledim ki. bugun çabalarımın sonucunu 
alıyorum sana göre. bana göreyse geç kaldık. ben yokum artık. özlersen eğer gel 
derdimya..özlesen bile gelme şimdi. bi kaç coğrafya eksildim senden..farkedermi 
diyorsun..farkeder!! uzaklarına yakın oldum. senden eksildim. herşey bitermiş 
sonunda üzülmemi ya da kendimden nefret etmemi bekleme. 





Kaçıran ben değilim bu treni. ne zaman gitti farketmedim bile ama kaçıran ben 
olmadım ben ordaydım. elimde eski bi bavul vardı. kahverengi..boşluğun rengi 
aitsizliğin...karanlık bile değil.boşluk!! içinde yaşam destek ünitem kalbim 
vardı sözde sana verecektim sevinecektin...seninki de benim olacaktı hani 
hesaplarıma göre.hesap da etmedim aslında pek sadece umdum.bölesi olsun istedim 
güzeli bölesiydi...





Bavulum ağır geldi yere bıraktım..yoruldum üstüne otururdum..geçen insanları 
izledim..mutlular,üzgünler,karışıklar,anneler,çocuklar herkes ordaydı. nuhun 
gemisi gibi. hepsinden vardı. ve ben...gözlerimden umut fışkırıyordu yüzümdeki 
yayvan gülümseme yerini çok sonraları yaşlara bıraktı..birçokları geçti önümden. 
bir kaç kadını sana benzettim. Heyecanla kalkıp umutsuzlukla yerime 
oturdum..bütün yolcular tamamdı. bir sen kalmıştın. bir sen...





Aramadın bile. seni beklediğimi unuttuğuna şimdi o kadar eminim ki. işte beni 
orda öylece unutmuştun..hemde aldattın..ben seni beklerken!!! trenin gözümün 
önünden öylece geçişi kazındı kalbime..elimdeki bavul elimi acıttı, kaydı, 
kaydı...ve kaçınılmaz sondu belkide kırıldı!! hemde çok kırıldı umutlarımla 
beraber heryere saçıldı. gözyaşlarımla tuzla buz oldu..paramparça oldum..sen 
gelmedin..seni aradım,ağladım, yalvardım..umursamadın...





Şimdi nasıl oluyorda herşeyi başa sarmamı 
bekleyebiliyorsun..geç kaldın..ayıldım artık..ve çoktan senden ayrıldım...

ne zaman gitti tren bu sefer anladım sanırım... 
Onur Kanık