Küçüğüm 
	 

	

	Aynı sokakta oturuyorduk. 

	Her gün bir erkek çocuğuyla geliyordu eve. 

	Adı ESRARENGİZDİ. 

	Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. 

	Fakat kimse gerçeği bilmezdi. 

	Dalgalı saçları vardı.Yeşil gözlü,kumraldı. 

	Mahallenin erkekleri hayrandı ona. 

	Bense nefret ederdim. 

	Hiç kimse ile konuşmaz, sadece gelir geçerdi. 

	Bir gün onunla yolda karşılaştık. 

	Çok güzel bir yüzü vardı bana gülümsedi. 

	Şaşırdım.. 

	Ama yine de onu sevmiyordum. 

	Fakat o çok farklıydı. 

	Gece boyunca lambası yanardı . 

	Uyumak yerine onun evini seyrediyordum. 

	Onu sevmediğim halde her şeyi ile ilgileniyordum. 

	Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım. 

	O an anladım ki hep kendimi kandırmışım ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş 
	aslında. 

	Artık o eve gelemden uyuyamıyordum . 

	Yanına gelen erkek çocuklarını kıskanırdım. 

	Herkes onun kötü olduğunu söyleyince Hep onu savundum. 

	Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum. 

	Onu yine yolda gördüm.Bana göz kırptı. 

	Yanımdan geçerken onu çağırdım. 

	Acelem var `KÜÇÜĞÜM` dedi. 

	Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. 

	Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. 

	Karar verdim ona aşkımı ilan edecektim. 

	Yolunu gözledim. 

	Bir gün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm. O eve girdi Biraz bekleyip 
	kapıyı çaldım. 

	Açtı,” ne var KÜÇÜĞÜM` dedi. “ SENİ SEVİYORUM” dedim Gülümsedi. 

	Eee dedi... 

	Ne eee dedim. 

	Konuşmadı. 

	Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkamadım. 

	Bir gün arkadaşlarla konuşurken Ambulans geldi… 

	Onun evine girdi. 

	Sedye ile onu dışarı çıkardılar. 

	Önümüzden geçerken “Bende seni KÜÇÜĞÜM” dedi ve gözlerini yumdu. 

	Kıpkırmızı olmuştum. 

	Herkes bana bakıyordu. 

	Ağlayarak koşmaya başladım. 

	Akşama kadar sokakta gezdim. 

	Göz yaşlarım durmadan akıyordu. 

	Sonra eve geldim. 

	Annemler ondan bahsediyordu. 

	Sevdiği bir çocuk varmış. 

	Ailesi evlenmesine izin vermeyince, çocuk evden kaçmış. 

	Sokak serserileri onu öldürmüş. 

	Eve getirdiği erkekler ,evi olmayan,fakir,küçük erkek çocuklarıymış. 

	Kimi sevdi ise ölmüş. 

	Çok sevip acı çekmiş. 

	İntihar edip hastaneyi aramış. 

	Polisler evin duvarında `KÜÇÜĞÜM` yazısını bulmuş. 

	“KÜÇÜĞÜM sen de ölme “yazıyormuş. 

	“Bende seni sevdim. 

	Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm. 

	KÜÇÜĞÜM.......”   
	
Onur Kanık