Hayat Bana Yalan Söyledi

Ilk kez hesaplasiyorum kendimle, tuhaftir kalemi,
kagidi ve seni onca sevmeme ragmen sana ilk kez yaziyorum.
Simdi sen yoksun, seni düsünmek var.
Cocukkende seni düsünürdüm her gece,
Radyo dinler siir yazardim.
Her carsamba Pazara giderdik annemle,
Babam maas aldiginda Baklava yerdik,
Dondurmayida cok severdik, ablam üc top yerdi ben iki top,
Yalnizca bu yüzden kavga ederdik.
Oysa hayatimin vazgecilmeziydi o.
Onunda yüzü hic gülmedi,
hayirsizin birine kacip mahvetti hayatini.
Aklimdan hic cikmaz gittigi o gün,
Hüznümü büyüttüm o günden beri, kendimi degil.
Gözlerimde hala bir cocuk aglar,
Düslerimi gezdirdigim bulutlar bir tohumun özlemiydi cicege,
Ve hala kulaklarimda annemin sözleri..
Bitirsen su okulu bir ise girsen...
Siirle karin doymadigi dogruydu.
Bak Demir okudu mühendis oldu, en güzel kizi ile evlendi Üsküdarin.
Evinide aldi arabasinida.
Bense baglama calardim kendi halimce, sesim güzelmis öyle derlerdi
Nerden bilirdimki hep hüzün Türküleri söyleyecegimi.
HAYAT BANA YALAN SÖYLEDI.............

Hayat bana yine yalan söyledi, hayat bana yine yalan söyledi,
En güzel yillarim acilara yenildi..........

Mektuplar yazardim Almanyadaki abime,
okulu bitirecegime söz verirdim hep,
masum düslerimin o en sürgün adasinda,
bakislari uzaklara bakip giden sarkilar
ve mevsimsiz solmus bir cicek gibi
ayaklar altinda nasil ezilirse umut,
Benimde günesimi iste öyle caldilar.
Öyle tutsak aldilar sevinclerimi,
sensiz gecen her günü hesabima yazdilar.
Simdi öyle uzakki gece simit yedigimiz o günler.
Kardesine karne hediyesi ucurtma yaptigimiz günler.
Oysa sacaklarda titreyen bir sercenin, ekmek tanesine kanat cirpmasi
ve bir anne duasi kadar icten sevmistim seni.
Sevmistim.... Fener stadinda Besiktas maci,
ve parasizligimiz devam ederken bütün mavilerimiz sahaya düstü.
Olmadi birtanem HAYAT BANA YALAN SÖYLEDI.......


Hayat bana yine yalan söyledi, hayat bana yine yalan söyledi,
O en güzel yillarim acilara yenildi..........

Babamin tayini cikipta gittigimiz o kis,
Yine pence yaptirmistik ayakkabilarimiza,
sana söyliyemedim ama, kapanmisti calistigi lokanta
Senet zamanlari daha bi cökerdi omuzlari
ve aksam trenlerinin isci yorgunluguyla,
daha bi uzardi aksamlar, sitemlerim bileylenmisti
öfkeli bir yanardag isyanlara uyanmisti,
üstelik sende yoktun artik, oysa yalnizca sen öpmüstün
gözlerimdeki yalniz kalmis cocuklugumu.
Aslinda her insan yenikti hayata ve birazda küskün,
Son trende kacinca son istasyonda,
öyle kala kalirdik yorgun ve üzgün.
Kendime düsmanligim bu yüzden,
hep kendime pismanligim, simdi herseyim yarim.
Fotografinin arkasina ne yazdigimi bile coktan unuttum,
Bir silahim olsaydi... Bir silahim.. yoksullugu sakagindan,
kaybetmeyi kalbinden ve sensizligi... sensizligi alninin
tam ortasindan vururdum.
Üzme canini... uzak denizlerin firtinasiydim,
Karli daglarin kekligi.
Yoksuldum yoksul olmasina ama, Onurluydum.....
Simdi ne sen varsin, ne o eski sevdalar, olsun...
Üstüme devrilsede bu sagir karanlik,
aksam olur sairlere gün dogar,
Bir kerecik söyle demistin, söyliyememistim,
Iste simdi söylüyorum, SENI SEVIYORUM...SENI COK SEVIYORUM....

Sair: Fatih KISAPARMAK
Yorumlayan: Sebnem KISAPARMAK