DIYARBEKIR KALESINDEN NOTLAR     
               VE 
     ADILOS BEBENIN NINNISI




   1.

   Varamaz elim
   Ayvasina, narina can dayanamazken,
   Kirar boynumu yürürüm.
   Kurdun, kusun bilecegi hal degil,
   Sormayin hiç
   Laaaaal...
   Kara ferman çikadursun yollara,
   Yarin bahçesi tarumar,
   Kan eder perçem

   Olancasi bir tutam can,
   Kadasina, belasina sundugum,
   Ben öleydim loooy...
   Elim bos,
   Ayagim pusu.
   Bir ben bilecegim oysa
   Ne afat sevdim.
   Bir de agzi var dili yok
   Diyarbekir Kalesi...
   
   2.

   Açar, 
   Kan kirmizi yediverenler
   Ve kar yagar bir yandan,
   Savrulur Karacadag,
   Savrulur zozan...
   Bak, biyigim buz tuttu,
   Üsüyorum da
   Zemheri de uzadikça uzadi,
   Seni, baharmisin gibi düsünüyorum,
   Seni, Diyarbekir gibi,
   Nelere, nelere baskin gelmez ki
   Seni düsünmenin tadi...
   
   3.
   
   Hamravat suyu dondu,
   Diclede dört parmak buz,
   Biz kuyudan isliyoruz kaba - kacaga,             
   Çayi kardan demliyoruz.
   Anam sir gibi saklar siyatigini,
   "Yel" der, "Baharin geçer".
   Bacim, ikicanli, agir,
   Güzel kizdir, bilirsin.
   Ilki bu, bir yandan sakli utanir
   Ve bir yandan korkar
   Ölürüm deyi.
   Bir can daha çogalacagiz bu kis.
   Bebegim, neremde saklayim seni?
   Hos gelir,
   Safa gelir,
   Ahmed Arif'in yegeni...
   
   4.
   
   Dogdun,
   Üç gün aç tuttuk
   Üç gün meme vermedik sana
   Adilos Bebem,
   Hasta düsmeyesin diye,
   Töremiz böyle diye,
   Saldir simdi memeye,
   Saldir da büyü...

   Bunlar,
   Engerekler ve çiyanlardir,
   Bunlar,
   Asimiza, ekmegimize
   Göz koyanlardir,
   Tani bunlari,
   Tani da büyü...
 
   Bu, namustur
   Künyemize kazinmis,
   Bu da sabir,
   Agulardan süzülmüs.
   Saril bunlara
   Saril da büyü...


                    Ahmed ARIF