Baba Uyan

Her sabah annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım,
Annemin gündüzleri yüzü gülmüyor her gece ağlıyordu.
Saçlarımı okşuyor‚ gözlerime bakıyor..kadersizim diyordu,
Kadersizim... kızım...bahtı karalım benim.
Ama ne kadar sorsamda niye ağladığını söylemiyordu,
daha küçüksün yavrum büyüyünce anlayacaksın diyordu.

Babama koşuyordum‚
Babam mutfakta sigara içiyor‚
Hadi salona git kızım duman seni hasta eder diyordu.
Sen niye içiyorsun o zaman diyordum,
sigara seninde sağlığına zararlı değimli yani?
Yorgun gözleriyle bakıp,
Doğru söylüyorsun kızım deyip gülümsüyordu.
Dudak kıvrımlarında kaybolan sanki yaralı bir gülümsemeydi bu,
Acı bir gülümseme...

Oysa benim babam böyle gülümsemezdi
Gözlerime acı acı bakıp, hadi sen salona geç demezdi.
Hem nedense son zamanlarda babam çok öksürüyor, annem çok ağlıyordu.

Annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım,
ne çizgi filimleri seviyordum artık ne de barbi bebekleri.
Babamın yüzü gülmüyor‚ annem hep ağlıyordu
Beşbuçuk yaşındaydım, üstelik günler hiç geçmiyordu.
Herkes daha küçüksün derken altı yaşım bir türlü gelmiyordu.

Sabahları erken kalkıyorduk, annem beni komşuya bırakıyor,
Babam ile yan yana yürüyüp kayboluyorlardı sokağın öbür başında.
Oysa...oysa annem çalışmıyordu,
Babam ile erkenden niye nereye gider söylemiyordu.
Pencerenin önünde dönüşlerini bekliyor,
geldiklerini taa uzaktan görünce dünyalar benim oluyordu.


Sonra yaz geldi
Doğum günüme iki gün kalmıştı,
Herkes ne istersin diyordu, ben susuyordum.
İçimden hiçbir şey istemek gelmiyordu.
Sonra...sonra ne olduysa o gece oldu.
O gece annemin sessiz hıçkırıkları depreme dönüştü sanki.
Ben odamdan çıkarken içerden sesler geliyordu....
Hem ev ne çok kalabalıktı?
Halamlar ağlıyor‚ büyük annem ağıt yakıyordu.
Dedem kuran okuyor, komşular beni tutuyordu.
Nedense bir an gözlerim babamı aradı, 
ama ev...evimiz çok kalabalıktı, sanki babam bu kalabalıkta kayıptı.
Ben Baba dedim..Baba..Babam......
Anam, yavrum dedi sarıldı boynuma sanki yıllardır görmemiş gibi.
Haykırdı sonra, kızım iki gözüm....
Babama ne oldu dedim? 
Yine cevap vermek yerine, kadersizim bahtı karalım benim...
Anne babam dedim, babam babam? Bende ağlamaya başladım.
Baban artık yok dedi, baban artık yok..baban öldü...
Baban öldü yavrum, baban artık hiç öksürmeyecek.
Anne ölüm ne demek? Öldü ne demek? Ölmek nasıl bir şey anne? dedim.
Bende deli gibi ağlıyordum, bir kıyametin ucundaydım anlıyordum....
Yani artık baban geceleri rahat uyacak dedi sonra bayıldı.

Ben öleydim yavrum dedi büyük annem, ben öleydim...
Ölmüş babamın yorganına sarıldı,
Babamın yüzünü zorla gösterdiler bana
Koştum sarıldım boynuna, Baba uyan dedim
Baba ne olur uyan, uyan baba ben sensiz ne yaparım?
Uyanda gülme istersen bana,
Hem kime sokulurum akşam olunca?
Baba uyan yarın doğum günüm benim,
Baba‚ baba altı yaşıma giriyorum uyan.
Hiçbir şey istemem söz...
Gürültü yapmam‚ seni hiç üzmem, söz baba‚ 
Baba söz..Hadi bir gün daha dayan
Baba aç gözlerini hadi uyan, uyan baba, baba uyan.....

Babamı doğum günümde toprağa verdik,
Doğum günümü böyle kutladı babam.
Sigarasıyla çakmağı hala bende durur,
O..o beni babamdan‚ babamı bende ayıran,
Her doğum günümde beni hala hıçkırıklara boğan‚
Küçücük dünyama kıyamet olup yağan, 
Baba‚ babam nerdesin?
Nerdesiniz babalar?
Babalar uyanın! Uyanın babalar...
O sigara dumanında yetim büyümesin artık,
başka şehirlerde, başka çocuklar, yetim büyümesin artık,
başka şehirlerde, başka çocuklar...başka çocuklar........


Şiir: Amatör

Yorumlayan : Bedirhan Gökçe