Ben Almancı Değilim

Ben küçükken düşmüşüz gurbetin yollarına. 
Sene 1973 hayal meyal aklımda. Kardeşim Ali yeni doğmuştu, 
minicik bir bebekti kundakta, ve ağlayışlari, 
ağlayışları sanki isyandı zalim gurbet ocağına... 
Babam bizden önce gitmiş Almanya´ya, 
2 sene sonra bizi de aldırdı yanına, 
„ gözüm arkada kalmasın, etrafımda olsun çocuklarım dermiş„ anama. 
Mercedes´de işçiydi babam. Yüreği, bileği kuvvetli delikanlı bir adam... 
Benim gibi oda severdi hayal kurmayı. 
Kendinden büyüktü belkide umutları. 
Söz vermişti hepimize, kitabın üzerine yemin etmişti ....

ALACAKTI KIRMIZI MERCEDESÌ...

Kız gibi araba derdi babam, önce gıcır gıcır yıkıyacaksın, 
sonra birde pasta cila çekeceksin, atacaksın cocukları arkaya, 
koyacaksın FERDi'nin son kasetini , 
e tabi birazda acacaksın teybin sesini sonra, 
sonra ver elini TÜRKIYE.... 

Zavalli annem!.. Annem hep evdeydi, 
korkardı sokağa çıkmaya „dil bilmem yol bilmem“ der, 
gece gündüz ağlardı. Babamın iş dönüşleri bayramımız olurdu. 
Daha o gelmeden soframız kurulurdu. 
Kokusu hala burnumda buğusu gözümde kaynayan çorbamızın. 
Ahhh derdi anam, yetmezdi, sonra  durur derin birde ooooof çekerdi.
Köyün tarhanası olucaktı ki beey köyün ekmeği. 
Her sofrada gözleri dolardı ve hasretle kabaran yüreği. 

Bir gün hepimize müjde verdi babam. Bu bayram Türkiye´deyiz dedi. 
Içim içime sığmadi, sabaha kadar uyumadım. 
Peki ya Mercedes, hani kırmızı arabayla gidecektik köye? 
Şaşıracaktı herkez. Katırcıların Yusuf küçük dilini yutacaktı? 
Şapkası uçacaktı muhtar emminin? 
Bizim Kamil bir zenginlemişki görme diycekti Salim ağaya? 
Ağa yutkunucak, başını öne eğecekti? 
Meraklı Hüsniye`nin ağzı bir karış açik kalacak? 
Çatlıyacaktı hasedinden? 
Nazlı bir gelin gibi köyün yollarında gezerken bizim araba,
çocuklar çığlık çığlığa koşucaktı, peşimizden? 
Vayyy be arabaya bak diyecekti birtanesi?... 
Bütün Köy... bütün köy bizi konuşacaktı, 
Nazara geliriz vallahi demisti anam, kurşun döktürmeli. 

Arabasız nasıl gideriz köye? Annem önce ev istemiş. 
Araba her zaman alınırda ev alınmazmış. 
“Ahiret'de iman, dünyada mekan„ derlermiş Türkiye´de. 
Zavallı babam, her zamanki gibi fedakardı. 
Umutlarını ertelemiş, en büyük düşünü bırakmıştı zamana. 
Annem ilk defa birşey istemişti ondan, 
geri çevirmedi, yere düşürmedi sözünü. 
Annem mutlu babam umutluydu. Alacaktı mercedesi alacaktııı... 

Amcamın çocuklarına çukulatalar aldı babam, 
dedeme gözlük, nineme çicekli pazen. 
Muhtar Marlboro ısmarlamış, kahvede kağıt oynarken tüttürürmüş bazen. 
Ne çok istiyorum köyüme kavuşmayı, bu kavuşma bitimi olucak acılarımın. 
Yıllarca çektiğim sancılarımın keyifli intihari. 
Kimse Ausländer demiyecekti bana, kimse yabancı.... 
Ve Beethoven ´nin 9. senfonisini çalmayacaktı sokaktaki kemancı. 
Frau Beckere ve Herr Müller´e inat türküler dinleycektik doyasıya, türküler.... 

Arife günü yollara düştük, trendeki herkezde tarifsiz bir heycan var, 
bense giderek dahada sabırsızlaniyorum, geçmiyor dakikalar, 
kim bilir kacıncı kez saatí soruyordum ki anneme. 
Öfkeli bir ses böldü heyecanımı. 
Homurdanarak elindeki gazeteyi uzattı yaşlı bir amca 
“bu kadarda olmaz, yazıktır, ayıptır, günahtır„ dedi. 
Neye kızmıştı acaba? Gözüm büyük puntolarla yazılmış habere takıldı. 
„Ev fiyatları artıyor, ALMANCILAR yollarda „

Bir anda gözleri doldu babamın. Yumruğunu sıktı, 
ağlamadı sustu. Almancı haa, almancı dedi yavaşca, 
yüreği kan kustu, sızladı burnunun direği, cız etti içi ve bir anda, 
bir anda ateşe vermek istedi tüm geçmişi... 
„Almaya´da yabancı Türkiye´de almancı“ bir anda yaşlar boşaldı gözümden. 
Biz kimdik? Kendi vatanımızda bile yabancımıydık yani?
„Ben almancı değilim amca, ben yabancı değilim. 
Benimde ciğerim yanık, Ezan sesine hasret yüreğim, 
benim hücrelerim türkü söyler, ağıt yakar gözlerim. 
Sen göremesende kınalıdır ellerim ve tenim, tenim memleket kokar alabildiğine. 
Beni de bozlaklar ağlatır, yakar memleket şiirleri, 
hüzün benide soldurur ve bu dert bu dert beni iflah etmez öldürür...

Ben almancı değilim, ben almancı değilim amca, 
ben yabancın değilim...... 
Vatanıma varır varmaz önce toprağı öpeceğim 
ve yemin olsun ki, 
DOGDUGUM TOPRAKLARDA ÖLECEGIM, DOGDUGUM TOPRAKLARDA............

Yorumlayan: Sebnem KISAPARMAK